sevilen şiirin en vurucu cümlesi

• ne içindeyim zamanın, ne de büsbütün dışında.
• "bunca yıl sönmemiş umudum. nisan değilse mayıs, perşembe değilse pazar."
  
  attila ilhan
• günlerden sonra bir gün,
  şayet sesimi farkedemezsen,
  rüzgârların, nehirlerin, kuşların sesinden,
  bil ki ölmüşüm.
  fakat yine üzülme, müsterih ol;
  kabirde böceklere ezberletirim güzelliğini
• ..
  ve neden sonra
  tekrar duyduğun gün sesimi gökkubbede,
  hatırla ki mahşer günüdür
  ortalığa düşmüşüm seni arıyorum.
• ben seni hiç üzemem
  papatya çayı yapmak isterim sana
• maalesef bu güzel şiiri bir cümle ile kısaltamayacağım:
  
  söylenmemiş sevgilerde
  açılmamış şarapların tadı var
  geceler senden önceydi
  şafağı gördüm sende
  tutkulu duyguların yansıyan ışığıydı
  parlayan gözlerinde
  yasaklar davet gibi çağırdı olmazlara
  her zaman hep sana yöneldi duygularım
  aklımın dur dediği yerlerde duramadım
  yasaklar davet gibi çağırdı olmazlara
  çıkmazlar sokağında hep seni sabahladım
  olmazı olur sandım
  yoruldu umutlarım…
• …
  
  ben onsuz edemem.
  eli elimin içinde olmalı.
  gözlerine bakmalıyım
  sesini işitmeliyim
  beraber yemek yemeliyiz
  ara sıra gülmeliyiz.
  yapamam, onsuz edemem
  …
  
  sensiz edemem
  
  ozledim
  hepsi o kalbim
• her cümlesi birbirinden daha vurucu bir şiir bırakıyorum aşağıya.
  
  (bkz: beni yakışına)
  (bkz: nurullah genç)
  
  kendi sesinden
  
  benim için ise en vurucu yeri
  --- spoiler ---
  
  bir damla su ver bana ey çöl! bari sen küsme. kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı.
  --- spoiler ---
  
  _____________________________________
  o esrarlı yangına bu can nasıl dayandı?
  sahile vurdu kalbim,su yandı,kum da yandı.
  bir mum gibi eriyip aktı uykusuzluğum,
  ölüme başkaldıran dertli uykum da yandı.
  yurdundan mahrum edip dolaştırdın cem gibi.
  ruhumla söndü alev,sonra ruhum da yandı.
  kül oldu bir yiğidin figanıyla her umut.
  bülbülün küllerine konan puhum da yandı.
  böylesi bir yangını görmedi nemrut bile.
  kaktüsün gölgesinde nazlı âhım da yandı.
  âhımdır zannederdim en belalı kıvılcım,
  kirpiğine dokunan kanlı âhım da yandı.
  bir damla su ver bana ey çöl! bari sen küsme.
  kalmadı hiçbir şeyim bak,günahım da yandı.
  yenilgiler bir tufan gibi çöktü üstüme.
  ülkem yıkıldı heyhat!
  ordugâhım da yandı.
  köleleri her akşam duman kıldı gözlerin,
  başıma tâc ettiğim padişahım da yandı.
  ilk defa böylesine tutuştu gökkuşağı.
  renklerim siyah oldu ve siyahım da yandı.
  o'ndan başka ne varsa yandı,
  yandık sen ve ben.
  o'nu göreyim diye,kıblegâhım da yandı.